ΥΠΗΡΕΣΙΕΣ

Βουβωνοκήλη

Τι είναι η Βουβωνοκήλη;

Η κήλη (βουβωνοκήλη) εμφανίζεται όταν υπάρχει κενό στη βουβωνική χώρα. Αυτό το κενό μπορεί είτε να υπάρχει ήδη, για παράδειγμα λόγω διευρυμένου εσωτερικού στομίου τoυ βουβωνικού πόρου, είτε μπορεί να δημιουργηθεί από ένα κενό στο μυϊκό χιτώνα που περιβάλει τον βουβωνικό πόρο. Μέσα από αυτό το κενό, γνωστό και ως κηλικός σάκος, τα κοιλιακά όργανα μπορούν να εισέλθουν στον βουβωνικό πόρο μαζί με το περιτόναιο. Στατιστικά, το 3% όλων των γυναικών και το 27 % όλων των ανδρών θα νοσήσουν απο βουβωνοκήλη κατά τη διάρκεια της ζωής τους. Ο κίνδυνος μεγαλώνει με την αύξηση της  ηλικίας. Οι βουβωνοκήλες αφορούν  90% το ανδρικό φύλο, κάτι που οφείλεται κυρίως στην ανατομία. Η βουβωνοκήλη εμφανίζεται συχνά  στη δεξιά πλευρά. Η χειρουργική αποκατάσταση της βουβωνοκήλης είναι μία από τις 20 πιο συχνές  επεμβάσεις στην κοιλιακή χώρα.

Βασικές Πληροφορίες:

Ο βουβωνικός πόρος βρίσκεται στο σημείο μετάβασης της κοιλιάς και των μηρών. Βρίσκεται πάνω από τον βουβωνικό σύνδεσμο και έχει μήκος περίπου πέντε εκατοστά. Ο βουβωνικός πόρος διεισδύει στο κοιλιακό τοίχωμα διαγώνια από  πίσω προς τα εμπρός και χρησιμεύει στη διαφύλαξη  σημαντικών δομών όπως τα αγγεία, τα νεύρα,  ή το σπερματικό τόνο, που καταλήγει στους όρχεις.

Αιτίες: Πώς εμφανίζεται η κήλη;

Όλοι οι παράγοντες, που αυξάνουν την πίεση στην κοιλιακή χώρα μπορούν να ευνοήσουν την ανάπτυξη κήλης. Σε αυτή την περίπτωση, μιλάμε για συμπτωματική κήλη, αφού είναι το αποτέλεσμα κάποιας άλλης ασθένειας. Παράγοντες, που οδηγούν σε αύξηση της πίεσης στην κοιλιακή χώρα (ενδοκοιλιακή πίεση) είναι η χρόνια δυσκοιλιότητα, η αποφρακτική υπερτροφία προστάτη, η εγκυμοσύνη και ο ασκίτης. Αλλά ακόμη και εκείνοι που πρέπει να βήχουν συνεχώς, για παράδειγμα λόγω χρόνιας αποφρακτικής πνευμονοπάθειας (ΧΑΠ), είναι πιο πιθανό να εμφανίσουν βουβωνοκήλη. Όποιος συχνά μεταφέρει ή σηκώνει βαριά φορτία ασκεί επίσης συνεχή πίεση στη βουβωνική χώρα. Οι γιατροί παρατηρούν επίσης μια κήλη πιο συχνά σε πρόωρα νεογνά και αγόρια με μη κατεβασμένους όρχεις. Ωστόσο, αυτή η αυξημένη κοιλιακή πίεση δεν προκαλεί συνήθως προβλήματα στη βουβωνική χώρα. Στις μέρες μας υπάρχει η θεωρία της αδυναμίας του συνδετικού ιστού  για να δημιουργηθεί μια κήλη. Αθλητές, ιδιαίτερα οι ποδοσφαιριστές, αθλητές του τέννις συχνά αναφέρουν πόνο  στη βουβωνική χώρα. Ωστόσο, δεν πρόκειται για βουβωνοκήλη, αλλά για μια αρχόμενη διόγκωση του οπίσθιου τοιχώματος του βουβωνικού πόρου. Η κατάσταση αυτή μπορεί να εξελιχθεί σε βουβωνοκήλη.

Συμπτώματα: Τι συμπτώματα προκαλεί η βουβωνοκήλη; 

Μια μικρή κήλη προκαλεί συνήθως μόνο ήπιες ενοχλήσεις. Για παράδειγμα, όταν ένα άτομο κινείται ή σηκώνει βάρος, μπορεί να εμφανίσει ένα τράβηγμα η και πόνο στη βουβωνική χώρα, που μπορεί να υποδηλώνει την ύπαρξη βουβωνοκήλη. Το τράβηγμα υποχωρεί όταν το άτομο ξαπλώσει ή ξεκουραστεί. Μερικοί ασθενείς αναφέρουν επίσης μια αίσθηση ξένου σώματος στη βουβωνική χώρα. Καθώς η κήλη μεγαλώνει, γίνεται ορατό ένα εξόγκωμα στη βουβωνική χώρα. Αυτό συμβαίνει ξαφνικά, για παράδειγμα στο βήχα ή φτέρνισμα, και συχνά μπορεί να υποχωρεί με η χωρίς εξωτερική πίεση.Παρόμοια με το τράβηγμα, το εξόγκωμα συχνά υποχωρεί όταν το άτομο ξεκουράζεται. Μερικές φορές το πρήξιμο στο όσχεο μπορεί επίσης να υποδηλώνει ότι η κήλη έχει επεκταθεί στους όρχεις.

Εάν, για παράδειγμα, τμήματα του εντέρου βρίσκονται στον σάκο της κήλης και το περιεχόμενο της κήλης έχει παγιδευτεί (στραγγαλισμός), εμφανίζεται έντονος πόνος στη βουβωνική χώρα. Επιπλέον, μπορεί να  Σε αυτήν  την επείγουσα  περίπτωση,  απαιτείται  άμεση χειρουργική επέμβαση.

Στα παιδιά, οι γονείς παρατηρούν συχνά μια κήλη. Για παράδειγμα κατά τη διάρκεια του μπάνιου ή όταν αλλάζουν πάνες,  παρατηρούν μια διόγκωση στη βουβωνική χώρα. Το όσχεο μπορεί επίσης να διογκωθεί στα αγόρια. Εάν το παιδί έχει ευαισθησία όταν οι γονείς πιέσουν  τη διόγκωση ή αν αυτό προκαλεί ακόμη και πόνο,  το παιδί θα πρέπει να πάει στον γιατρό. Σε αυτές  τις περιπτώσεις, μπορεί να έχουν παγιδευτεί   εσωτερικά όργανα  στον κηλικό σάκο.

Διάγνωση: Πώς γίνεται η διάγνωση της κήλης;

Εάν ένας ασθενής εμφανίσει συμπτώματα που υποδηλώνουν κήλη, ο γιατρός κάνει πρώτα συγκεκριμένες ερωτήσεις.  Για παράδειγμα, για το ποτε εμφανιζονται οι ενοχλησεις και αν αυτες ειναι μονιμες.  Στη συνέχεια, ο γιατρός εξετάζει κλινικα τη βουβωνική χώρα. Εάν δεν εμφανιζεται διογκωση, ζητα απο τον ασθενή να βήξει. Αυτο προκαλει αυξηση της ενδοκοιλιακης πίεσης και ετσι η κηλη γινεται ορατη. Εάν η διογκωση  είναι ηδη ορατη, ο γιατρός αφου την εξετασει  δοκιμαζει αν αυτη μπορει να αναταχθει, δηλαδη αν αυτη μπορει να πιεστει προς τα μεσα. Μπορει, επισης,  να εξεταστει το εξω στομιο του βουβωνικου πορου και στον αντρα επιπλεον να εξεταστουν οι ορχεις με τον ασθενη να βρισκεται σε ορθια θεση.  Τις  περισσοτερες φορες , αυτή η κλινική εξέταση είναι επαρκής για τη διάγνωση μιας κήλης. Εάν μια κήλη δεν μπορεί να διαγνωστει με σαφήνεια κατα την κλινικη εξέταση διενεργειται συμπληρωματικα υπερηχογραφικος ελεγχος της βουβωνικής χωρας. Καποιες φορες μπορει να διενεργηθει μαγνητικη η αξονικη τομογραφια. Είναι σημαντικό να αναφερθεί ότι οι πόνοι στη βουβωνική χώρα δεν προκαλουνται μονο από κήλη. Διογκωμενοι λεμφαδενες, ογκοι οπως και ανευρυσματα αγγειων μπορουν να προκαλεσουν παρομοια συμπτωματα.

Θεραπεία: Πώς μπορει να αντιμετωπιστει η βουβωνοκήλη;

Στο παρελθόν, αλλά και σήμερα, γενικά συνιστάται η χειρουργική επέμβαση όταν τίθεται η διάγνωση της βουβωνοκήλης. Ωστόσο, μπορει να υπαρξει και αναμονη στη θεραπεια της κηλης οταν αυτη εντοπιζεται σε μια μονο πλευρα και ειναι ασυμπτωματικη. Οι τρέχουσες κατευθυντηριες γραμμες αναφερουν ότι οι περισσότεροι ασθενείς με ασυμπτωματικές κήλες αναπτύσσουν συμπτώματα με την πάροδο του χρόνου και ως εκ τούτου θα πρέπει να υποβληθούν σε χειρουργική επέμβαση. Τόσο η ένδειξη για χειρουργική επέμβαση όσο και ο χρόνος της επέμβασης θα πρέπει να συζητηθουν διεξοδικα με τον ασθενή. Διότι κάθε βουβωνοκήλη ενεχει τον κίνδυνο του στραγγαλισμου ελικων του εντερου ή τμηματων του περιτοναίου και της νεκρωσης. Αυτή η κατάσταση είναι επειγουσα και απαιτεί άμεση χειρουργική επέμβαση (επείγουσα χειρουργική επέμβαση). Ως εκ τούτου, μια κήλη πρέπει να χειρουργείται πριν υπαρξει επείγουσα ανάγκη. 

Η κατάλληλη χειρουργική μέθοδος για την αποκατασταση της βουβωνοκήλης εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως η ηλικία του ασθενούς, η θέση και το μέγεθος της κήλης, αν η κήλη είναι μονόπλευρη ή αμφοτερόπλευρη και αν πρόκειται για υποτροπή, δηλαδη για κηλη που εχει ξαναχειρουργηθει. Επισης, ορισμένες επεμβάσεις δεν μπορουν να διενεργηθουν διοτι απαιτούν ολικη αναισθησία. Η επιλογή της μεθοδου θα πρέπει να συζητηθεί εξατομικευμενα με τον ασθενή, λαμβάνοντας υπόψη τα προαναφερθεντα.

Γενικά, έχουν καθιερωθεί τρεις διαφορετικές χειρουργικές μέθοδοι: η επέμβαση Shouldice, η επέμβαση Lichtenstein και οι ελάχιστα επεμβατικη χειρουργικη (λαπαροσκοπηση). Στην επεμβαση Shouldice και Lichtenstein γίνεται μια τομή του δέρματος στη βουβωνική χώρα και ενιοτε τοποθετειται πλεγμα. Στην ελαχιστα επεμβατικη χειρουργικη –  λαπαροσκοπηση (TAPP και TEPP) διενεργουνται 3 (τρεις) μικρες τομες μεγεθους 0,5 εκατοστων οπου, επισης, τοποθετειται πλεγμα (χειρουργική με κλειδαρότρυπα). Η απόφαση για την κατάλληλη μεθοδο θα πρέπει να συζητειται εξατομικευμενα με τον ασθενή.

Σημαντικό: Η επέμβαση κήλης πρέπει να εκτελείται από έμπειρο χειρουργό που εξειδικεύεται στις μεθοδους  που περιγράφονται.

Ώρες Ιατρείων

ΔΕΥ-ΠΑΡ (κατόπιν ραντεβού):  9:00-14:00

Μέλος σε:

Developed by Que – Healthcare Marketing | All rights reserved